'Kendimizde açtığımız yaralar' isimli şiir kitabının 29. sayfasından...
kelam
pazar sabahı saat onu yirmi beş geçe
çaldılar kapımı
ölmüş babamın
tek kolu eksik robunu
üzerime geçirip
kapıyı
açtım
ve kara gözlüklü bir kadınla
bir adam buldum karşımda.
"bugün kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" diye
sordu adam.
"hiç iyi hissetmiyorum."
dini propaganda malzemesi uzattı
bana.
"lütfen, istemiyorum
bunları."
"hepimiz aynı yaradanın eseriyiz," dedi.
"Yaradan benim," dedim ve
kapıyı kapattım.
sonra arka tarafta oturan
ayyaşın kapısına yürüyüp
zilini çaldılar.
ayyaş onlara
Tanrı aşkına siktirip gitmelerini
ve onu yalnız bırakmalarını
söyledi.
Tanrı'nın akşamdan kalmalığa
iyi geldiği söylenemez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder